เหมือนเธอกำลังหมดแรงจากฝันลำพังเดียวดาย
เกินจะรับความจริง
เมื่อความในใจที่เคยวาดไว้ต้องพังทลาย
อย่างไม่มีความหมาย
บางครั้งก็รู้สึก ว่าโลกนั้นคอยทำร้าย
เดียวดายและทุกข์ทน ถูกคนรอบกายทอดทิ้ง
ใจเธอคงเจ็บ จนมองไม่เห็นความจริง
เธอควรหยุดคิดก่อน
จากนี้ไป อย่าไปเสียเวลากับคนที่จากไป
ขอเธอ อย่าสับสน
ในนาทีที่ไม่มีใคร มันเหมือนจะตาย แต่แล้วเธอจะได้รู้
ว่าที่มันเหมือนเดียวดาย แต่เธอจะไม่ตาย สุดท้ายก็แค่คำลวง
เสียความเป็นคนดิ้นรนหกล้มมันเกินจะทน
อยากหลุดพ้น จากห้วงเวลาที่เจ็บช้ำ
เพราะความทรงจำที่คอยตอกย้ำให้ใจเธอจม
เธอควรลบมันทิ้ง แต่
บางครั้งก็รู้สึก ว่าโลกนั้นคอยทำร้าย
เดียวดายและทุกข์ทน ถูกคนรอบกายทอดทิ้ง
ใจเธอคงเจ็บ จนมองไม่เห็นความจริง
โปรดเธอหยุดเสียที
จากนี้ไป อย่าไปเสียเวลากับคนที่จากไป
ขอเธอ อย่าสับสน
ในนาทีที่ไม่มีใคร มันเหมือนจะตาย แต่แล้วเธอจะได้รู้
ว่าที่มันเหมือนเดียวดาย แต่เธอจะไม่ตาย สุดท้ายก็แค่คำลวง
ไม่มีใครทำร้ายเธอเท่ากับความคิดของเธอ
เธอไม่ต้องปวดร้าวกับคนที่จะไม่ต้องเจออีก
โลกใบเดิมที่เคยมีใคร
ได้โปรดทิ้งมันไป ไม่ต้องฝืนทนอีกแล้ว
อีกแล้ว อีกแล้ว อีกแล้ว
จากนี้ไป จากนี้ไป อย่าไปเสียเวลากับคนที่จากไป
ขอเธอ อย่าสับสน
ในนาทีที่ไม่มีใคร มันเหมือนจะตาย แต่แล้วเธอจะได้รู้
(ไม่มีใครทำร้ายเธอเท่ากับความคิดของเธอ เธอไม่ต้องปวดร้าวกับคนที่จะไม่ต้องเจออีก)
ว่าที่มันเหมือนเดียวดาย แต่เธอจะไม่ตาย สุดท้ายก็แค่คำลวง
(โลกใบเดิมที่เคยมีใคร ได้โปรดทิ้งมันไป ไม่ต้องฝืนทน)
อีกแล้ว